Το παχύ έντερο ή κόλον, αποτελεί το κατώτερο τμήμα του πεπτικού σωλήνα. Είναι υπεύθυνο για την απορρόφηση του νερού και τη μετατροπή των υπολειμμάτων των άπεπτων τροφών σε κόπρανα.
Το κόλον ξεκινά από τη δεξιά πλευρά της κοιλιάς και καταλήγει αριστερά στο ορθό, όπου αποθηκεύονται παροδικά τα κόπρανα πριν την αποβολή τους από το σώμα, μέσω του πρωκτού.
Ορισμένες νόσοι του παχέος εντέρου ενδέχεται να μην προκαλούν κανένα σύμπτωμα και να αποκαλυφθούν τυχαία.
Ωστόσο, εάν ένας ασθενής παρουσιάζει επίμονη δυσκοιλιότητα, έντονη διάρροια, πόνος και ευαισθησία στην κάτω πλευρά της κοιλιάς, συνοδευόμενα από ρίγος, πυρετό ή έμετους και έντονη δυσκοιλιότητα, βλεννοαιματηρές κενώσεις, ή αιμορραγία, πρέπει οποιοδήποτε να επισκεφθεί τον εξειδικευμένο ιατρό προκειμένου να αντιμετωπιστεί εγκαίρως κάποιο ενδεχόμενο πρόβλημα.
Παθήσεις Παχέος Εντέρου
Το παχύ έντερο προσβάλλεται από ένα πλήθος παθήσεων, όπως:
- Αγγειοδυσπλασίες
- Αποφρακτικό ή μηχανικό ειλεό
- Εκκολπωμάτωση – εκκολπωματίτιδα
- Ελκώδη κολίτιδα
- Κακοήθεις όγκους (αδενοκαρκινώματα, καρκινοειδείς όγκους, λεμφώματα, σαρκώματα)
- Καλοήθεις όγκους (αδενωματώδεις πολύποδες, θηλώδη αδενώματα, λιπώματα, λειομυώματα)
- Νόσο του Crohn
- Πρόπτωση του ορθού
- Στένωση ή απόφραξη μεσεντέριων αρτηριών ή φλεβών
- Σύνδρομο Gardner
- Σύνδρομο Peutz – Jeghers
- Συστροφή του εντέρου
Ωστόσο, η απόφαση για χειρουργική αντιμετώπιση εξαρτάται τόσο από το είδος, όσο και από την ένταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει ο κάθε ασθενής.
Τα προβλήματα του παχέος εντέρου, ανάλογα με το είδος και την έντασή τους, μπορούν να προκαλέσουν:
- Διάτρηση του εντέρου και διέλευση των κοπράνων μέσα στην κοιλιά
- Περιτονίτιδα
- Σοβαρή αιμορραγία από τον πρωκτό
- Απόφραξη του εντέρου
- Στένωση του εντέρου
- Δημιουργία αποστήματος γύρω από το έντερο
- Δημιουργία συριγγίου μεταξύ του εντέρου και άλλων οργάνων της κοιλιάς
- Αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου
Όταν ο ασθενής διατρέχει κάποιον από τους παραπάνω κινδύνους κρίνεται συνήθως απαραίτητη η διενέργεια κολεκτομής
Οι παραδοσιακές μέθοδοι για τη διάγνωση των περισσότερων ασθενειών του παχέος εντέρου είναι η κολονοσκόπηση, ο βαριούχος υποκλυσμός, και η αξονική τομογραφία κοιλίας.
Το πιο σύγχρονο τεχνολογικό επίτευγμα των απεικονιστικών μεθόδων του παχέος εντέρου είναι αναμφισβήτητα η αξονική κολονογραφία (Virtual Colonoscopy), με την οποία μπορεί να ελεγχθεί το εσωτερικού του οργάνου, χωρίς να υποβληθεί ο ασθενής στην όχι πάντα άνετη εξέταση της κολονοσκόπησης.
Καρκίνος του Παχέος Εντέρου & Ορθού
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι μία πάθηση που εμφανίζεται, συνήθως, κατά την 4η – 5η δεκαετία της ζωής, μας, ενώ ολοένα και περισσότεροι νέοι διαγιγνώσκονται με τη συγκεκριμένη ασθένεια.
Αποτελεί μία νόσο η οποία δεν κάνει «διακρίσεις» με αυξημένο κίνδυνο να αντιμετωπίζουν τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες με υψηλό Δείκτη Μάζας Σώματος, με το ανδρικό φύλο να διατηρεί ένα «ελαφρύ προβάδισμα».
Ποια είναι τα αίτια της εμφάνισής του
Τα αίτια του καρκίνου του παχέος εντέρου & ορθού δεν είναι ακόμα πλήρως γνωστά. Παρόλα αυτά, μεγάλες διεθνείς μελέτες έχουν δείξει ότι συγκεκριμένοι παράγοντες κινδύνου αυξάνουν τις πιθανότητες ενός ατόμου να εμφανίσει καρκίνο.
Μεταξύ άλλων, αναφέρεται η ηλικία ( 9 στους 10 πάσχοντες ανήκουν στο ηλικιακό group των 50ετών και άνω), η διατροφή (κόκκινο κρέας, ευθύνη στο ζωικό λίπος), το αλκοόλ (επιβαρύνει την προδιάθεση), οι πολύποδες (κάποιοι τύποι πολυπόδων ενέχουν κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου), η κληρονομικότητα, το βεβαρυμμένο προσωπικό ή / και οικογενειακό ιστορικό (γυναίκες με ιστορικό καρκίνου των ωοθηκών, μήτρας ή μαστού), η ελκώδης κολίτιδα, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, κ.α.
Ποια είναι τα συμπτώματα
Τα συμπτώματα είναι αρκετά, αλλά ο γενικός κανόνας είναι η ξαφνική αλλαγή των συνηθειών του εντέρου μας, η οποία πρέπει να μας κινητοποιήσει να επισκεφθούμε άμεσα τον εξειδικευμένο γενικό χειρουργό.
Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, εάν παρατηρήσουμε κάποιο από τα ακόλουθα: ανεξήγητη διάρροια ή δυσκοιλιότητα ή το αίσθημα ότι το έντερο δεν αδειάζει πλήρως, αίμα στα κόπρανα, ανοιχτόχρωμο ή σκούρο, κόπρανα στενότερα απ’ ότι συνήθως, γενικά κοιλιακά συμπτώματα, όπως πόνος, πολλά αέρια, τυμπανισμός, «κράμπες» του εντέρου, απώλεια βάρους αγνώστου αιτιολογίας, με ή χωρίς ανορεξία, αδυναμία και εύκολη κόπωση, αναιμία – σιδηροπενία (δηλ. χαμηλός αιματοκρίτης ή χαμηλός σίδηρος σε τυχαία εξέταση αίματος), έμετοι, ίκτερος (κιτρίνισμα στα μάτια και στο δέρμα), κ.α.
Ποιοι είναι οι τρόποι διάγνωσης
Για την έγκαιρη διάγνωση της ασθένειας, που σκοτώνει εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά σε όλους, μετά το 50ό έτος της ηλικίας τους να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση.
Η συγκεκριμένη εξέταση θα πρέπει να πραγματοποιείται, ανάλογα με τα ευρήματα και το οικογενειακό ιστορικό, ανά πενταετία ή και συχνότερα.
Σύμφωνα, λοιπόν με τα στοιχεία παγκόσμιων επιστημονικών μελετών, σε αρχόμενο στάδιο, τα ποσοστά ίασης φθάνουν το 90%, ενώ συνολικά πάνω από το 60% των ασθενών επιβιώνουν περισσότερο από 5 χρόνια.
Η πρόγνωση φυσικά εξαρτάται από το στάδιο της νόσου, κατά τη διάγνωση. Σημαντικός παράγοντας για την πρόγνωση είναι επίσης η ποιότητα της χειρουργικής πράξης.
Έχει διαπιστωθεί ότι με τη διάδοση του κολονοσκοπικού ελέγχου και την εκτέλεση ενδοσκοπικής πολυπεκτομής αλλάζει η φυσική ιστορία της νόσου και μειώνονται τα κρούσματα καρκίνου.
Επιπλέον, ακόμη και αν υπάρχει ήδη καρκίνος, με το συχνό έλεγχο επιτυγχάνεται η πρώιμη διάγνωση, που οδηγεί σε ίαση.
Πως αντιμετωπίζεται και ποια είναι η καταλληλότερη θεραπεία
Στην περίπτωση διάγνωσης καρκίνου του παχέος εντέρου ή του ορθού, η ενδεδειγμένη αντιμετώπισή του είναι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η χειρουργική θεραπεία.
Κατά της διάρκεια της επέμβασης γίνεται πλήρης εκτομή του όγκου με λεμφαδενικό καθαρισμό. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η εξέλιξη της χειρουργικής και της τεχνολογίας παρέχει στους χειρουργούς τη δυνατότητα λαπαροσκοπικής επέμβασης, η οποία προσφέρει σημαντικά οφέλη στον ασθενή.
Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε βελτίωση των ποσοστών επιβίωσης, σε περιπτώσεις που η νόσος διαγιγνώσκεται εγκαίρως. Αυτό που πρέπει να τονιστεί και να αναδειχθεί είναι η αρχή της εξατομικευμένης αντιμετώπισης από τον έμπειρο χειρουργό, για τον κάθε πάσχοντα, ξεχωριστά.
Μία αρχή η οποία βασίζεται στην κατανόηση της ιδιαιτερότητας του κάθε ασθενούς και στην επιλογή από τον ιατρό της αντίστοιχης μεθόδου, με μοναδικό κριτήριο τη φυσιολογία, την ιδιαιτερότητα και την κλινική του κατάσταση.
Με βάση λοιπόν όλα τα παραπάνω, οι ασθενείς θα πρέπει να αποφασίζουν για την επιλογή του θεράποντα ιατρού, βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων, όπως την εμπειρία του χειρουργού, το ευρύτερο νοσοκομειακό περιβάλλον, τις οργανωμένες δομές και κυρίως, την εξατομικευμένη αντιμετώπιση, όπως αυτά υφίστανται και εφαρμόζονται στον Όμιλο Ιατρικού Αθηνών.
Η καθημερινή ενημέρωση για νέες τεχνολογίες και υλικά, σε συνδυασμό με τις συνεχείς επενδύσεις σε βιοϊατρικό εξοπλισμό, μας επιτρέπει να διαθέτουμε την τελευταία λέξη της σύγχρονης αντιμετώπισης για τις παθήσεις, όσο σύμπλοκες κι αν είναι.
Παράλληλα, και μέσα από τη συνεργασία της Διεπιστημονικής Ομάδας είμαστε σε θέση να προσφέρουμε την πλέον εξατομικευμένη λύση για κάθε περίπτωση.
